#20

sevgili bugün ilk kez düşen kar tanesi ve ardındaki güneş;

aralık ayına bu kadar fazla anlam yüklemiş olmam diğer ayları zaten gücendirmezken, benim burada bunu düşünüyor olmam, bi algin likenine eş değer.
inan.
yani benim için öyle.

sen
bi-le-mez-sin kii!

ben hiç başkasını düşünerek yaşamadım.
aralıkta.

#19

bugün onu beklerken hava beni dondurdu.
iliklerime kadar. saçım topluydu; ama çok ıslanıyordu.
ıslaktı hava, yağmur yağıyordu.
biraz uzun bekledim.
yanımda benimle birlikte başkasını bekleyen çocuğun bekleyeni geldi.
benimki gelemiyordu.
müziğimi açtım.
kendi dilimde açtım.
çünkü dinlediğimi her şeyiyle anlamak niyetindeydim.
yağmur içime işlerken; tam anlamıyla zühur edemezken.
koruyanım vardı çünkü, kalkanım.
ve ordaydı,
uzun boyuyla geliyordu.

sarıldım.
uzun..

#18

ben daha önce hiç
3 şarkı kadarlık bi zamanı
şarkı dinleyerek
ve
susarak geçirmemiştim.
yanımda birisi varken.
ne güzelmiş.

#17

07122bin6 * perşembe

anlık.

ve olabildiğince içsel..

sevgili geceleyin en değişik gözüken,

belki biraz büyülü belki, biraz uzak olan,

tuvalette oturup türklüğümü kanıtlamaya çalışırken ve bu esnada çözemediğim her birşeyi çözmeye çalışırken ben,

fayansların sıvalarının kalıntılarını ren geyiklerine benzetirdim.

bunu hep yaptım. o evden taşınana değin. o ev benim ortaokulumdu. minik odamdı. hep odam vardı müstakil; fakat ilk kez bendim, genç bir kızdım.

bunları kaç kişiye anlatabilirim ki ben, kim empati kurayım diye kasar, kasmakla kalmaz anlar ki? herkesin pasif kaldığı, bir tek ben varım bu dünyada ama, niçin niçin diye debelendiğim dakikalarda, sağımda solumda kimse yoktu benim. yolda yürürken de hep gözlerimi kaçırırdım, bana bakan gözlerle kavuşmamak için. onlardan yana da bir umudum yoktu.

karşımda durduğun zaman. gözlerini kaçırmana bir sürü anlam yüklüyorum ben.

yanlış anlamalarına da yüklüyorum, oysa ki söz vermiştin bana beni hiç yanlış anlamayacağına dair.

sözler tutmak içindi.

ama aslında ilk saniyede bırakılmak için..

#16

03122bin6 * 23:28
odada.
moladayken.

sevgili fermuarıyla sürekli oynayan,

1 mm lik karton, bir falçata darbesiyle kesilir.
2 mm'den sonra iş zorlaşır.
önce hafifçe hattını belirlersin cetvel yardımıyla, sonra iş senin ellerinin maharetindedir.
kartonun ortasındaki şekli oradan çıkarmak için, denersin, denersin..
üçüncü ya da dördücünde parmağında ittirirsin, oradan fırlar mutlu olursun.

bundan önce hep üçüncüde dördüncüde çıkarmışsa kartondan kareni,
bu alışkanlıktır.
bi gün ilkinde çıkarmışsan ise
bu bir başlangıçtır.

yapıştırıcım ol, genzime dol.